Pałac Wojanów

Pałac Wojanów
Wojanów 8
58-508 Jelenia Góra

+48 75 754 53 00

Pałac Wojanów

Pałac w Wojanowie znajduje się na szlaku słynnej Doliny Pałaców i Ogrodów Kotliny Jeleniogórskiej, obejmującej kilkadziesiąt zamków, pałaców i dworów na obszarze zaledwie stu kilometrów kwadratowych.

Tryskająca przed pałacem barokowa fontanna przeniesiona została z Rybarzowic koło Bogatyni, gdzie była ozdobą istniejącego tam niegdyś pałacu. Wewnątrz zobaczyć można m.in. dwukondygnacyjną salę balową z emporą dla orkiestry. Za pałacem roztacza się park krajobrazowy, którego romantyczny charakter podkreślają łukowato wygięty mostek i pawilon chińskiej herbaciarni.

Nie wiadomo, jak wyglądała stojąca tutaj pierwotnie siedziba szlachecka. W latach 1603-1607 Nikolaus von Zedlitz und Nimmersath wzniósł w Wojanowie renesansowy dwór z czterema narożnymi wieżami alkierzowymi. Był opasany fosą, co jednak nie uchroniło go przed atakiem wojsk szwedzkich podczas wojny 30-letniej. W 1642 r. spalili go Szwedzi. Został w 1667 r. odbudowany przez Christopha von Zedlitz. Po 1754 r. przebudował go w barokowy pałac jeleniogórski kupiec Daniel von Buchs. Do dziś z renesansowego dworu zachował się dwuarkadowy portal z datą 1607 i fryzem z kartuszami herbowymi.
W 1831 r. pałac kupił tajny radca sądowy Królestwa Prus, Carl Albrecht Wilhelm Ike. Zlecił jego przebudowę w duchu neogotyku. Trwała dwa lata (1832-1834). Są przesłanki, by sądzić, że zrealizowano projekt słynnego architekta, Karla Friedricha Schinkla z Berlina. Nie można jednak też wykluczyć, że jedynie konsultowano z nim projekt.

Po tym, jak w 1839 r. Ike opuścił te ziemie, pałac kupił król Prus Fryderyk Wilhelm III i podarował swej córce, Luizie Auguście Pruskiej (ur. 1808 r. – zm. 1870 r.), zwanej też Ludwiką. Przebudowano wówczas elewację ogrodową pałacu, powstały sala balowa nad salą ogrodową i dwie oranżerie flankujące budynek główny.

Obecnie w pałacu znajduje się ogólnodostępny hotel. W pobliżu warto obejrzeć pałace w Łomnicy, Wojanowie-Bobrowie, Karpnikach i Bukowcu. Otaczają je przenikające się parki krajobrazowe.

Anna Kurek-Perzyńska